Home » Laat de Belgische Kamala’s nu opstaan voor het te laat is!

Laat de Belgische Kamala’s nu opstaan voor het te laat is!

Laat de Belgische Kamala’s nu opstaan voor het te laat is!

24 juli 2024

“Watching Kamala Harris speak in Wisconsin. By hell she’s impressive, and she’s going to win, she’s energising the young voters and has no fear of the fight. Trump seems like yesterday’s man now”  (Carol Vorderman op X)

Op 23 juli werd Kamala Harris dé democratisch presidentskandidaat. Kamala slaagde er in het glazen plafond te doen versplinteren. Ze is Vice-President van de grootste westerse democratie ter wereld. Ze vertegenwoordigt de stem van miljoenen vrouwen én mannen die geloven dat vrouwen goede leiders zijn. Toch krijgt ze bakken kritiek. Niet omwille van haar visie, maar omdat ze een vrouw is die nooit kinderen baarde.

Trump baarde er ook geen, net als de 45 andere presidenten. Kamala lacht te veel. Nochtans is lachen gezond en gaat het verzuring tegen. Kamala haalde de nominatie met haar benen open, ze heeft het “gekregen” omdat ze vrouw is. We worden terug gekatapulteerd naar 1762, toen Rousseau stelde dat vrouwen enkel zorgende en seksuele capaciteiten hebben. Of naar Charles Darwin die stelde dat vrouwen te emotioneel zijn. Laat het net die biologische en evolutionaire verschillen zijn die van vrouwen goede leiders maken. Een vrouwelijke aanpak is gewoon anders.

Laten we het ook over de inhoud hebben. Post op X: “Ik stem niet voor Kamala Harris omdat ze een vrouw is, ik stem voor Kamala Harris omdat ik een vrouw ben”. Dat is waar we nood aan hebben. Politici die zich uitspreken voor gelijkwaardigheid, politici die geloven in de unieke kwaliteiten van vrouwen, politici die vrouwen kansen geven, of ze nu man of vrouw zijn, dat is de weg naar gelijkwaardigheid.

Het kleineren van geëngageerde vrouwen is niet nieuw. De protofeministes werden er reeds in 1760 mee geconfronteerd. Deze extreme vorm van seksisme werd ingegeven door angst van de heersende mannelijke politieke klasse. De “nieuwe vrouw” zou de status van echtgenote en moeder vernietigen en mannen zouden verdrongen worden van maatschappelijk relevante posities. Deze mannen zijn al lang dood, hun denkbeelden levendiger dan ooit.

Uit de “International Women’s day polling” (2023) blijkt dat, hoewel tweederde van de bevraagde mannen toegeeft dat er een probleem is met gendergelijkheid, 58% vindt dat het ver genoeg gegaan is. 55% van de mannen gelooft dat de strijd voor vrouwenrechten zo ver gegaan is dat zij nu gediscrimineerd worden. Gelukkig worden zij voor dergelijke uitspraken niet onthoofd.

Dit maakt duidelijk waarom er zoveel weerstand is tegen vrouwen die een maatschappelijk of politiek engagement opnemen. Uitspraken zoals “ze heeft zich naar boven gepoept” zijn schering en inslag. Steeds meer vrouwen trekken zich terug uit de politiek en nemen steeds minder maatschappelijk engagement op. Vaak omdat ze keuzes moeten maken. De combinatie van een job en de zorgende taken binnen het huishouden laten te weinig ruimte. Als je moet horen dat je een slechte moeder bent, een slechte huisvrouw, een woke feministe of het enkel maar haalde omdat je een vrouw bent, is de keuze snel gemaakt.

Voor vrouwen draait een maatschappelijk engagement niet om macht, maar om voldoening. Eens dat wegvalt omdat je vrouw bent, plooi je terug op de veiligheid van traditionele rollen. De veiligheid die we kenden tijdens de derde feministische golf: “het is goed zo, we hebben onze gelijke rechten, we kunnen stoppen met vechten en aan zelfontplooiing doen binnen onze vrouwengroep” De huidige politieke cultuur duwt ons, vrouwen, terug in de anonimiteit, in de rol van ondersteuner. We worden terug vrouw van, dochter van, moeder van, zus van.

We mogen ons niet laten wegdrummen. Onze verworven rechten staan onder druk. Op 9 juni verkozen we minder vrouwen. Partijen krijgen hun lijsten voor de gemeenteraadsverkiezingen nauwelijks gevuld. Niet omdat er niet voldoende geschikte vrouwen zijn, maar omdat ze niet langer een stap naar voren durven zetten door het heersende seksisme, conservatisme en anti-feminisme. Omdat ze daardoor niet meer geloven in zichzelf. Omdat sommige mannen schrik hebben van sterke vrouwen en hen doen geloven dat ze niet de capaciteiten hebben om alles te combineren. Omdat sommigen hen zeggen dat ze “maar een vrouw” zijn.

Laat ons allemaal Kamala zijn. We moeten terug geloven in onszelf en de stap zetten. We moeten duidelijk maken dat wij iets te zeggen hebben en dat we nog steeds bereid zijn ervoor te vechten. We zijn met velen en als we mekaar steunen hoeven we geen schrik te hebben, integendeel, dan hebben zij schrik van ons!