(Opinie van VVVUUR voorzitter Tess Minnens – De Standaard 30 mei 2025)

Alsof de signalen er niet waren

Telkens wanneer een politicus, van welke partij ook, het opneemt voor jonge ouders, laait mijn hartje op. Des te meer omdat ik, sinds ik zelf elke dag ploeter om de liefde voor mijn kinderen te combineren met de ambitie om professioneel te schitteren, de ruimte en tijd ontbreek om ons dagelijks bochtenwerk zelf onder de aandacht te brengen.

Dus uiteraard was ik bijzonder gecharmeerd maandag toen Sammy Mahdi, we waren ooit collega-jongerenvoorzitters, het eindelijk ook eens opnam voor onze generatie ploeterouders. Want we hebben het zwaar en het is niet ok, maar geen enkel politicus lijkt het echt te zien.

Maar lang bleef dat enthousiasme niet duren. Zijn christelijk geïnspireerd pleidooi begon me stevig te frustreren. Ik kan het hem uiteraard vergeven, het is zijn partij en visie en we zien allemaal hoe hij zo CD&V terug gezicht wil geven als gezinspartij. Maar ik wil als jonge actieve mama niet gebruikt worden in een partijcampagne. Ik wil geholpen worden.

De cijfers van Mahdi lagen aan de oorzaak van mijn frustratie. Blijkbaar beginnen dertigers te twijfelen aan hun kinderwens, door het gebrek aan ondersteuning en het vooruitzicht van een aantal jaar geenleven. Dat net dit de cijfers zijn om aan de alarmbel te trekken, stoot me geweldig voor de borst. Altijd al zijn er alarmerende cijfers over de arbeidsparticipatie van jonge vrouwen na het krijgen van kinderen. Vrouwen die uit een zwangerschap terug naar het werk komen, worden regelmatig geconfronteerd met de motherhood penalty. Én het is de doelgroep die steeds vaker voorkomt bij de langdurig zieken in ons land. Ook als we naar deeltijds werk kijken, blijven vrouwen oververtegenwoordigd. Participatie in het verenigingsleven, in het middenveld, in de politiek … wie ontbreekt? Alsof de signalen er niet waren.

Nee pas als we geen kinderen meer willen krijgen, moeten we op de agenda. Eerlijk, ik krijg hier meer grijs haar van, dan van mijn kinderen. Dus ja: laat ons eens praten over de combinatie work-family. Laat ons eens kijken hoe we ondersteund kunnen worden, hoe het voor vrouwen mogelijk is om én kinderen te krijgen én te groeien als mens én ons professioneel ontplooien. Een beetje meer krediet, ja dat kunnen we wel gebruiken.

Als de kinderopvang weer gesloten is door personeelsgebrek, of we pas 6 maand later terug aan het werk kunnen omdat er geen plek was. Als we de dag door stress beleven, omdat er twijfel is over veiligheid van de kinderopvang. Als we aan de schoolpoort moeten staan om 15u30, of als we in de zomer geen peuteropvang vinden. Als we de taken van poetshulp moeten opvangen, nu ook de dienstencheques duurder worden. Als we willen bijscholen naar een gezinsfunctionelere job, maar geen loopbaancheques kunnen aanvragen. Als we ouderschapsverlof willen aanvragen, maar je voor dat bedrag nog beter werkloos bent. Als we onze partner wat meer willen inschakelen, maar met 20 dagen in de moederschapsrust niet ver springt. Als de openingsuren van de diensten allemaal overdag liggen, en je dus verlof moet nemen om ook maar op iets van dienstverlening beroep te kunnen doen.

Was het maar zo gemakkelijk op te lossen met een beetje meer krediet. Behandel ons niet als een stille tevreden massa: we hebben de tijd niet om van de daken te roepen, laat staan ze in de politieke arena te brengen. Geef ons de ruimte, de kansen om net als iedereen succesvol deel te nemen aan de arbeidsmarkt én de mooiste job ter wereld uit te oefenen.