Partnergeweld is zowel het fysiek, seksueel, psychisch als economisch geweld door partners en ex-partners. Het is een wijdverspreid maatschappelijk fenomeen en vindt plaats in alle lagen van de bevolking. Zo worden 1 op 5 vrouwen hiermee geconfronteerd. Toch wordt partnergeweld vaak gezien als iets dat gebeurt tussen vier muren, een privéprobleem waarmee noch de maatschappij, noch politie en/of justitie zich al te veel bemoeien. Nochtans heeft ie-de-reen recht op een veilige en stabiele thuisbasis, dat is een mensenrecht.

Op vrijdag 31 mei ontvingen we, in samenwerking met onze lokale afdeling in Niel, Minister van Justitie Paul Van Tigchelt voor een tweede gespreksavond rond partnergeweld en femicide.

In maart startten wij met VVVUUR met een traject rond partnergeweld. Na enkele gesprekken met overlevers van partnergeweld werd het voor ons duidelijk dat er veel te weinig gedaan wordt voor personen die, eens ze geconfronteerd worden met intrafamiliaal geweld, om te kunnen vluchten en om te kunnen terugkeren naar een veilige thuis. Vele slachtoffers keren immers terug naar hun partner omdat ze geen andere keuze hebben, omdat ze nergens terecht kunnen, omdat ze de financiële middelen niet hebben, omdat ze bang zijn en niet geloofd worden.

Wij zijn dan ook bijzonder blij dat we de minister bereid gevonden hebben om naar deze verhalen te luisteren. En luisteren deed hij. De minister nam zijn tijd voor onze overlevers en ging tevens in gesprek met de 13-jarige dochter van één van hen. Haar belangrijkste vraag aan de minister was: “ik wil graag een leven zonder zorgen, maar ik wil ook graag andere kinderen die dit mee maken beter kunnen helpen zonder dat hun ouders kwaad worden op mij”.

Intrafamiliaal geweld in het algemeen en (ex) partnergeweld specifiek, is overal, in alle lagen van de bevolking en er wordt nog veel te vaak, ook al is er een grotere bewustwording omtrent en aandacht voor de problematiek, genegeerd door omstaanders. De minister dacht samen met ons mee over oplossingen op langere termijn en quick wins die een wereld van verschil kunnen maken. Wij denken daarvoor onder andere aan de omvorming van de veilige huizen naar echt crisishulpcentra zoals de centra seksueel geweld. De confrontatie met partnergeweld is immers zo ingrijpend dat slachtoffers vaak niet weten wat en hoe. Een eerste klacht kan bijvoorbeeld ook opgemaakt worden door een gespecialiseerde hulpverlener en niet door de politie-inspecteur die op dat moment van dienst is.

Er moet tevens ook geïnvesteerd worden in efficiënte en snelle psychische hulp, ook en zeker voor wat betreft de kinderen. Daarnaast is het niet logisch dat de slachtoffers de woning moeten ontvluchten en dat de dader kan blijven. Er moet sneller werk gemaakt worden van de voorlopige uithuiszetting van de dader. Op het niveau van de wetgeving moet er een onderscheid gemaakt worden tussen de verschillende vormen van partnergeweld: fysiek, seksueel, psychisch en economisch. De wetgever houdt nu veel te weinig rekening met de verwoestende gevolgen van jarenlang psychisch en economisch geweld. Daders worden hiervoor veel te weinig gestraft. We moeten, naast de verdere uitrol van het stalkingalarm, ook meer investeren in een trackingsysteem van gekende daders, bijvoorbeeld met een enkelband. Zo kan de politie veel sneller ingrijpen als een dader in de buurt van het potentiële slachtoffer komt. Tot slot, en dat is iets wat we allemaal kunnen doen, mogen we niet langer wegkijken van partnergeweld. Het nummer 1712 moet een grotere bekendheid krijgen. Slachtoffers moeten onmiddellijk, en niet twee weken later, de weg kunnen vinden naar de juiste hulpverlening en daarmee kunnen we allemaal helpen.

VVVUUR zal daarom de komende maanden hieromtrent een campagne opzetten die wij zullen voorstellen op 25 november, de dag voor uitbanning van geweld op vrouwen. Want samen kunnen we levens redden.

#raiseyourvoice #weeseenheldstophetgeweld 

VVVUUR vindt het belangrijk om vrouwen te laten getuigen. Maar al te vaak wordt er in zaken die vooral vrouwen aangaan, zoals pakweg abortus, over hun hoofden beslist. Er worden commissies opgericht, data verzameld, expertenrapporten opgesteld, maar de vrouw die het overkomt, wordt vergeten. Via haar activiteiten heeft VVVUUR deze vrouwen een platform zodat ze gehoord worden.