Zaterdag 9 maart hield VVVUUR haar jaarlijkse Algemene Vergadering. Na de officiële administratieve verplichtingen, gaan wij traditioneel dieper in op een thema dat vooral vrouwen aanbelangt. Dit jaar kozen wij voor een eerder atypisch onderwerp: sekswerk. Wij stelden ons de vraag of sekswerk ook werk is en hoe we daarmee anno 2024 best omgaan.

Er bestaan heel wat misvattingen omtrent sekswerk, ook binnen onze eigen vereniging zijn de meningen verdeeld en roept het onderwerp zelfs sterke emoties op. Wij kennen natuurlijk allemaal de reeks Matroesjka’s en de organisatie Payoke waar ze fantastisch werk leveren om slachtoffers van mensenhandel een nieuw leven te geven.

Dit beïnvloedt het beeld dat wij hebben over sekswerk. Wij gaan er al te vaak van uit dat sekswerkers dit tegen hun wil doen. Enerzijds omdat ze ertoe verplicht worden door pooiers, loverboys, mensenhandelaars, anderzijds omdat het de enige manier is om zichzelf van een inkomen te voorzien. Dit gebeurt, wij willen hier zeker niet van wegkijken, maar er is ook een andere kant aan het verhaal: nl. het verhaal van vrouwen die bewust kiezen hun brood te verdienen met sekswerk. Als VVVUUR doen wij aan womenempowerment, en wat is er nu krachtiger dan vrouwen te ondersteunen in hun keuzes, ook al is het een keuze die niet evident is.

Wij lieten medewerkers van Violett VZW en Utsopi VZW aan het woord. Zij zijn professioneel bezig met het ondersteunen van sekswerkers op medisch, sociaal en juridisch vlak. Zij gaven ons een heel boeiende inkijk.

De bedoeling van het panelgesprek was allerminst jonge vrouwen te overtuigen te kiezen voor een job als sekswerker. Weinig moeders zouden een gat in de lucht springen als hun dochter zegt dat ze een carrière in het sekswerk ambieert. We mogen het ook niet op flessen trekken. Het is niet omdat sekswerk erkend zou zijn als echt werk, met een degelijk sociaal statuut en opbouw van sociale rechten, dat de VDAB je kan verplichten om dergelijke job te doen indien je werkloos zou zijn. Het blijft de bedoeling dat dit een weloverwogen en bewuste keuze is.

Sekswerk is sinds twee jaar gedecriminaliseerd, je kan dus niet langer vervolgd worden omdat je sekswerk doet of omdat je iemand helpt bij de uitvoering van het sekswerk. Vroeger kon de chauffeur, de boekhouder, de uitbater van een bar en dus alle ‘ondersteunend personeel’ vervolgd worden omdat ze sekswerkers hielpen, dat kan nu niet meer. Dit is echter niet voldoende. Er is dringend nood aan een sociaal statuut voor sekswerkers, aan een erkenning van sekswerk als werk.

Ook binnen het sekswerk bestaat een enorme diversiteit. Wij zijn ervan overtuigd dat, indien er meer zelfstandige sekswerkers, met een degelijk statuut zijn, dit tevens een invloed kan hebben op het aantal meisjes dat hiertoe gedwongen wordt. Er is nu eenmaal vraag naar en waar een vraag is, wordt een aanbod gecreëerd, op welke manier dan ook. Een sociaal statuut zal er ook voor zorgen dat vrouwen die, als sekswerker werken voor een werkgever, als sekswerker kunnen ingeschreven worden en niet als ober of als masseur zoals nu gebeurt. Een deftig sociaal statuut en een degelijke ondersteuning van het sekswerk, betekent ook een registratie van het aantal sekswerkers, wat nu onmogelijk is en dit maakt het moeilijk om misbruik op te sporen.

Met VVVUUR willen we garant staan voor een moderne invulling van het feminisme. De vraag van sekswerkers naar een sociaal statuut belichaamt dit feminisme. Sterke vrouwen ondersteunen in de bewuste keuzes die zij maken door hen aan het woord te laten, naar hen te luisteren en niet vanuit een paternalistische insteek voor hen beslissen wat het beste is. Voor ons is sekswerk ook werk.