Vrouwen met een mening, vrouwen met expertise ter zake, vrouwen die nu eens echt iets kwijt willen. De Liberale Vrouwen geven vrijgevochten vrouwen een forum  via onze nieuwe blog “feminae liberae”. Op deze Internationale Dag van de Alleenstaande Ouder kroop Sabine Van Oppens, onderneemster en alleenstaande mama voor ons in haar pen. 

Ik ben nu 5 jaar alleenstaande ouder. Ik heb de zwangerschap, de weeën, alleen gedragen. Ik ging alleen naar huis met mijn dochter in mijn armen. De eerste maanden stond ik om de 4 uur op, elke nacht. Zoals alle ouders. Maar dan alleen. Ook als ze ziek was. Ik ben weer gaan werken na mijn ouderschapsverlof maar moest een paar maanden loopbaanonderbreking nemen omdat er niet direct een crèche vrij was. Ze was 9 maand.

‘s Ochtends voor ik naar het werk ging, bracht ik mijn dochter naar de crèche. ‘s Avonds moest ik op tijd stoppen om haar stipt 10 minuten voor 18 uur af te halen. Het was altijd een race tegen de klok. Ik was altijd de laatste aan de crèche maar ook altijd één van de eerste collega’s die op het werk moest vertrekken. Op het werk was je snel weg en kwam je niet gemotiveerd over en op de crèche kom je als laatste aan en dan kreeg ik schuldgevoelens dat ik misschien als mama ook niet genoeg moeite deed.

Op het werk was je snel weg en kwam je niet gemotiveerd over en op de crèche kom je als laatste aan en dan kreeg ik schuldgevoelens dat ik misschien als mama ook niet genoeg moeite deed.

Ik ben gek op mijn dochter. We zijn twee handen op één buik. We doen veel samen. We hebben veel leuke momenten. Als we op uitstap gaan of gezellig thuis, aan zee, in de natuur, uit eten, op vakantie, zelfs in museum, overal hebben we plezier. Al was ze nog maar een baby ik nam haar overal mee naartoe als ik niet moest werken.

Soms kreeg ik wel een de opmerking: “Neem je haar daar mee naartoe? Zo ver! Dat zou ik alleen niet durven hoor!” “Ja, want anders kom ik zelf ook niet meer buiten.” antwoordde ik dan.

Toen ze 3 jaar was ben ik gebruik beginnen maken van kinderoppassers. Het duurde even voordat ik dat vertrouwde. Het Is toch een vreemde, waar je je kind bij achter laat. Ik had een nieuwe job en werkte soms laat. Dus ik regelde dat de babysit haar van school afhaalde en bij haar bleef tot ik thuis kwam. Op mijn ouders kan ik niet rekenen, hun gezondheid laat het niet toe.

Uiteindelijk heb mijn eigen zaakje opgericht. Dat was makkelijker om te kunnen combineren met mijn dochter en haar schooluren en het was altijd al een droom van me. Het liep heel goed maar door onvoorziene omstandigheden in mijn privéleven was ik genoodzaakt om weer een vaste job te gaan zoeken. Zodat ik toch een vast en zeker inkomen had. Ik combineer dit nu met mijn bijberoep.

We gaan positief door! Ik ben niet alleen als alleenstaande ouder. Ik heb nog buurvrouwen met meerdere kinderen. Die alles alleen regelen. Dan denk ik: “Oh en ik heb er maar ééntje!” of alleenstaande papa’s in de buurt die co-ouderschap hebben die om de week voor hun kind zorgen.

Het meeste werk is het organiseren. De babysit zegt af, paniek… Is je kind plots ziek en kan je drie dagen het huis niet uit, ben je heel blij als er een reddende engel binnenspringt die je helpt met de boodschappen. Zeker als je zelf ook griep krijgt.

Is je kind plots ziek en kan je drie dagen het huis niet uit, ben je heel blij als er een reddende engel binnenspringt die je helpt met de boodschappen.

Alleenstaande moeders, en ook vaders natuurlijk, zijn niet alleen goed om thuis te blijven bij de kinderen! Zoals ik wel eens te horen kreeg: “Je kan beter gaan stempelen dan heb je die kost van de kinderoppas niet.” Een goed bedoeld advies maar het helpt in de toekomst niemand vooruit. Kleine kindjes worden ook groot. Iedereen heeft talenten en het is belangrijk dat je die kan ontwikkelen. Het is belangrijk dat iedereen goed in zijn vel zit. Ja, soms is het een heel georganiseer maar uiteindelijk is het meer dan de moeite waard! Voor je kind én voor jezelf!

 

Weer weten over Sabine: https://www.hannadetail.com/